Decyzją Wojewody Katowickiego z dnia 26 maja 1978 roku Kuria Diecezjalna w Katowicach uzyskała zgodę na budowę nowego kościoła w Żorach.
Ks. dziekan Jan Szewczyk zwrócił się dnia 3 czerwca 1978 roku do Urzędu Miasta i Gminy w Żorach z prośbą o przekazanie terenu pod budowę nowego kościoła. Pismo dotyczyło lokalizacji budynku świątyni i plebani w środkowej części osiedli o powierzchni w granicach od 0,75 do 1,0 hektara. Jednocześnie dołączono program wielkości planowanych gmachów. Urząd Miasta i Gminy – pismem z dnia 30 czerwca 1978 r. – zaproponował parafii teren na obrzeżu istniejących osiedli, poza granicami osiedli Powstańców Śl. i budującego się osiedla D (obecnie osiedle Pawlikowskiego), w terenie niezabudowanym, w dalekiej odległości od już istniejących osiedli XXX-lecia i Pstrowskiego (obecnie Księcia Władysława i W. Korfantego). Po dokonaniu lustracji, wskazanego przez władze miejsca, ks. Szewczyk wystosował dnia 3 sierpnia 1978 r. pismo do Urzędu Miejskiego z prośbą o zmianę lokalizacji kościoła, uzasadniając ją motywacją zbyt daleką odległością od mieszkań wiernych. Dnia 14 września 1978 r. Urząd Miasta i Gminy wskazał ks. Szewczykowi nowe miejsce budowy, pomiędzy ulicami: Nowoboryńską i Staroboryńską – w centrum budującego się osiedli D i E (obecnie Pawlikowskiego i Sikorskiego) i w niewielkiej odległości istniejących już osiedli.
Rządca diecezji, biskup Damian Zimoń, na posiedzeniu Rady Duszpasterskiej zaakceptował wyznaczoną lokalizację. Ks. Jan Szewczyk rozpoczął rozmowy z inż. architektem Janem Głuchem w sprawie projektu nowego kościoła. Zwrócił się także z prośbą do mgr. inż. Pawła Mireckiego z Rybnika, by podjął się roli kierownika budowy.
[1]
Dnia 17 lutego 1979 r. projekt świątyni został zatwierdzony przez Komisję Architektury i Sztuki Sakralnej przy Kurii Diecezjalnej w Katowicach. Przedstawiciele Komisji dokonali w projekcie kilku poprawek i dnia 28 lutego 1979 roku projekt wstępny ks. Szewczyk złożył do zatwierdzenia w Urzędzie Miasta i Gminy w Żorach.
W dniu 27 marca 1979 r. w Urzędzie Miasta stwierdzono, że projekt należy poprawić odnośnie do ściany północnej, aby w ten sposób zwiększyć ilość drzwi ewakuacyjnych. Wyznaczono także nowe powierzchnie: kościoła – 1700 m2, salek katechetycznych – 200 m2 i probostwa – 250-300 m2.
Ksiądz Proboszcz spotkał się z Biskupem Ordynariuszem i inż. Głuchem, który zmienił projekt świątyni.
Dnia 5 kwietnia 1979 r. w Biurze Notarialnym w Rybniku spisano umowę wstępną o przywłaszczeniu gruntu.[2] Urząd Miasta w Rybniku zrezygnował z prawa pierwokupu i dnia 18 kwietnia 1979 r. podpisano ostateczną unowę z dotychczasowymi właścicielami.
Dnia 24 kwietnia 1979 r. w Urzędzie Miejskim w Żorach znalazły się dwa szkice projektu wstępnego z żądanymi poprawkami, które następnie zostały zatwierdzone.
Kolejne projekty, które również zostały przyjęte, złożono dnia 14 maja 1979 roku.
Dnia 6 czerwca 1979 roku, w Częstochowie Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła. W międzyczasie ksiądz Proboszcz przystąpił wraz z wiernymi do zagospodarowywania terenu i dnia 16 maja postawiono tam pierwszą drewnianą szopę.
Od dnia 19 listopada do 11 grudnia 1979 r. na terenie budowy pracowali zbrojarze, którzy utworzyli zewnętrzny obrys fundamentów o długości 50 metrów i szerokości 40 metrów.[3] Otwarcie budowy kościoła p.w. św. Stanisława Biskupa nastąpiło dnia 8 kwietnia 1980 roku. A dnia 6 maja ułożono pierwszą cegłę (patrz zdjęcie nr 1).
Zdjęcie nr 1. Pierwsza cegła
Budowniczych kościoła wspomagali parafianie. Dzięki pomocy ze strony Biskupa Ordynariusza, parafii św. Ap. Filipa i Jakuba w Żorach i wielu parafii sąsiednich wzniesiono mury tzw. dolnego kościoła.
W dniu 27 maja 1980 r. ks. Kazimierz Kopeć otrzymał polecenie Biskupa Damiana Zimonia na kierowanie dalszymi pracami budowlanymi.
W maju rozpoczęto drenaż wokół murów oraz fundamentów wieży wolnostojącej i probostwa.
W czasie drugiego etapu budowy wystawiono mury dolnego kościoła. Następnie z pomocą parafian powstało probostwo.[4]
W grudniu 1980 r. ks. budowniczy Kazimierz Kopeć poprosił o zezwolenie na użytkowanie dla celów liturgicznych dolnej kondygnacji nowego kościoła. Pisemną zgodę otrzymał 24 grudnia 1980 r. Uroczystego poświęcenia dokonał Biskup Senior Herbert Bednorz w Boże Narodzenie.
Pod koniec 1981 r. księża zamieszkali na probostwie, którego budowa w części została już ukończona.[5]
Dnia 17 listopada 1981 r. wydany został dekret erygujący parafię św. Stanisława Biskupa i Męczennika, której teren został wydzielony z parafii św. Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach. Dekret miał być ogłoszony 29 listopada 1981 r. i z tym dniem wejść w życie. Odczytanie dekretu nastąpiło jednak dopiero w niedzielę 13 grudnia 1981 roku. Był to dzień wprowadzenia w Polsce stanu wojennego.[6]
Dnia 2 maja 1982 r. odbyła się w nowym kościele I Komunia św., a 9 maja uroczyście obchodzono w parafii pierwszy odpust ku czci św. Stanisława (patrz zdjęcie nr 2). W tym samym roku do nowej parafii zostali skierowani trzej księża wikarzy: ks. Henryk Mokros, ks. Piotr Cionaka i ks. Henryk Reszka.
Zdjęcie nr 2. Pierwszy odpust.
|
W 1983 roku powstały salki katechetyczne; mury górnego kościoła wybudowano do projektowanej wysokości. W czerwcu 1984 roku nastąpiła zmiana na stanowisku budowniczego – proboszcza. Odszedł z parafii do Marklowic ks. Kazimierz Kopeć, a nowym proboszczem i administratorem parafii został ks. Jan Andres.
Dnia 12 maja 1984 r. Biskup Senior Herbert Bednorz dokonał uroczystego poświęcenia górnego kościoła (patrz zdjęcie nr 3).[7]
Zdjęcie nr 3. Poświęcenie górnego kościoła.
Opracowano na podstawie rozdziału pracy dyplomowej autorki.
[1] Archiwum Parafii św. Stanisława Biskupa w Żorach, Kronika parafii, s. 1-6 (rps).
[2] APSBŻ, Kronika…, s. 7-8.
[3] APSBŻ, Kronika…, s. 9-11.
[4] APSBŻ, Kronika…, s. 12-13.
[5] APSBŻ, Renata Kurzydem, Duszpasterstwo w Żorach w latach 1982-94 na podstawie parafii p.w. św. Stanisława BM, Katowice 1996, s. 14 (praca dyplomowa, mps).
[6] Schematyzm Archidiecezji Katowickiej, Katowice 1983, s. 639.
[7] APSBŻ, Praca dyplomowa (Renata Kurzydem, Duszpasterstwo w Żorach…), s. 14.