Piątek, 26. maja 1978 r. – parafia otrzymuje decyzję Władz wojewódzkich na budowę nowego kościoła w Żorach.
W godzinach rannych tegoż dnia, Ks. Biskup Ordynariusz wzywa Ks. Proboszcza. Niepewność i lęk, szybko przemieniają się w radość, kiedy Ks. Biskup wręcza pismo Wojewody i składa szczere gratulacje. A więc zaowocowały modlitwy wiernych – kilkakrotnie ponawiane prośby do władz, interwencje delegacji mieszkańców.
Niedziela, 28. maja 1978 r. – parafianie na wszystkich mszach świętych dowiadują się o radosnej nowinie i składają Bogu podziękowanie radosnym i dziękczynnym „Te Deum Laudamus”. W tym dniu również, wieść o zezwoleniu na budowę nowego kościoła w Żorach, rozlega się na wzgórzu kalwaryjskim w Piekarach.
Pismem z dnia 3. czerwca 1978 r. parafia zwraca się do Urzędu Miasta i Gminy w Żorach z prośbą o przekazanie terenu pod budowę nowego kościoła. Prosi o lokalizację w środkowej części osiedli o powierzchni w granicach od 0,75−1,0 ha, dołączając jednocześnie program wielkości planowanych budynków. Urząd Miasta i Gminy – pismem z dnia 30. czerwca 1978 r. – proponuje parafii teren na obrzeżu istniejących osiedli, poza granicami Osiedla Powstańców Śl. i budującego się Osiedla D, w terenie nie zabudowanym, w dalekiej odległości od już istniejących Osiedli XXX-lecia i Pstrowskiego.
Po dokonanej lustracji, wskazanego przez Władze miejsca, zwracamy się pismem z dnia 3. sierpnia 1978 r. do Urzędu z prośbą o zmianę lokalizacji, uzasadniając prośbę dalekimi odległościami dla mieszkańców, trudnościami dojazdu do wyznaczonej parceli, wielkimi kosztami finansowymi wykonania wszelkich przyłącz itp. Urząd Miasta i Gminy – pismem z dnia 14. września 1978 r., przesyła parafii nową informacje o terenie budowy. Wskazano nowe miejsce – pomiędzy ulicami: Nowoboryńską i Staroboryńską – w centrum budujących się Osiedli D i E, w niedalekiej odległości od już istniejących Osiedli XXX- lecia i Powstańców Śl. Plusem nowej lokalizacji są także wszelkie przyłącza (woda, kanalizacja itp.) znajdujących się w odległości kilkunastu czy kilkudziesięciu metrów, oraz łatwość dojazdu na wskazane miejsce. Powiększono także powierzchnię parceli do 1 ha.
Po rozmowach z Ks. Biskupem Ordynariuszem i Radą Duszpasterską – akceptujemy wyznaczoną lokalizację. Teraz następuje dla budowy moment niezwykle ważny – znalezienie architekta. Ks. Biskup Ordynariusz proponuje p. inż. Jana Głucha, który podejmuje się projektowania nowego kościoła. Parafia zwraca się do p. inż. mgr. Piotra Mireckiego z Rybnika, by podjął się zadania prowadzenia budowy. I tu również, mimo wielu zajęć i pracy zawodowej, p. inż. Mirecki podejmuje się prowadzenia budowy. Teren wyznaczony pod budowę kościoła jest własnością czterech gospodarzy, którzy godzą się na odsprzedanie swoich parceli parafii.
Projekt kościoła został zatwierdzony 17. lutego 1979 r. przez Komisję w Kurii Diecezjalnej. 2. marca 1979 r. odbyło się spotkanie z p. mgr. Utratą Naczelnikiem Urzędu Miasta i Gminy. Wraz ze swoimi współpracownikami przeanalizował złożony projekt, wyrażając zastrzeżenia, co do ilości mieszkań na probostwie i w ogóle powierzchni budynku mieszkalnego. Jednocześnie stwierdza, że całość budowli jest ciekawa i zharmonizowana z architekturą osiedli.
W dniu 27. marca 1979 r., w rozmowie z p. Naczelnikiem w Urzędzie Miasta dowiadujemy się, iż trzeba będzie wykonać nowe szkice, czyli właściwie II projekt wstępny. Władze wyrażają zastrzeżenia także do architektury- nakazując zmienić: ścianę północną, zwiększyć ilość drzwi (celem ewakuacji ludzi). Co do powierzchni kościoła, wyznaczono granice do 1700 m2, plus 200 m2 na salki i tylko 250-300 m2 powierzchni na probostwo. Jednak po długich negocjacjach z p. Naczelnikiem Urzędu Miasta powierzchnia kościoła będzie wynosić ok. 3400 m2 i 450 m2 powierzchnia probostwa.
W dniu 14. maja 1979 r. składamy nowe szkice, a właściwie III-ci już projekt wstępny. Na zatwierdzenie tegoż nie czekaliśmy teraz długo.