![]() |
![]() |
„I jeżeli miałbym coś do przekazania i chciałbym coś przekazać w moim duchowym testamencie – to właśnie ten dar – charyzmat Światło-Życie. Zrozumienie, umiłowanie, wierność wobec tego charyzmatu. Wydaje mi się bowiem, że ciągle jeszcze mało jest ludzi -także w Polsce, którzy otrzymali łaskę zrozumienia znaczenia tego charyzmatu dla odnowy oblicza Kościoła – Chrystusowej Oblubienicy – Nowej Jerozolimy zstępującej z nieba na ziemię. Gdyby Pan pozwolił mi jeszcze żyć i działać, jednego bym pragnął – abym mógł skuteczniej i owocniej ukazywać w pośrodku współczesnego świata piękno i wielkość Tajemnicy Kościoła – sakramentu, czyli znaku i narzędzia jedności wszystkich ludzi.” (ks. F. Blachnicki)
Ruch Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II.
Ruch gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci, dorosłych, jak również kapłanów, zakonników, zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół (nazywany także Oazą Rodzin). Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup formację Ruch Światło-Życie stara się wychowywać „dojrzałych chrześcijan” i służyć odnowie Kościoła przez przekształcanie parafii w żywe „wspólnoty wspólnot”, czyli doprowadzanie parafii do stanu, w którym nie będzie potrzebne istnienie wspólnot. Ruch ten powstał w Polsce, a jego założycielem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki.
Znakiem rozpoznawczym Ruchu Światło-Życie jest starochrześcijański symbol ΦΩΣ ΖΩΗ (czyt. fos-dzoe) – greckie słowa „światło” i „życie”, krzyżujące się na literze „omega”, która tutaj jest symbolem Ducha Świętego (jako tego, który jest wszystkim).
![]() |
Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego osobistego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie „uczniów Jezusa” (deuterokatechumenat), a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę (diakonię) w „Kościele i świecie”. Jest ona niemal zawsze związana z posługami na rzecz Ruchu. Ewangelizacja – katechumenat – diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie na wszystkich poziomach formacji. Nieodłącznie z tym ruchem wiąże się Krucjata Wyzwolenia Człowieka – polega ona na powstrzymaniu się od napojów alkoholowych, papierosów i wszelkich używek oraz modlitwie, jako sposób walki z problemem alkoholowym w Polsce.
![]() |
Podstawowe metody realizacji programu formacyjnego to:
– metoda „światło-życie”, przenikająca wszystkie elementy programu formacyjnego, polegająca na tym, że szuka się światła w Słowie Bożym, by wprowadzić je w swoje życie;
– oaza rekolekcyjna
– mała grupa formacyjna.
Specyfiką metody Ruchu Światło-Życie jest realizacja zasady „życie z życia” (tylko osoba która sama żyje dojrzałą wiarą, może ją przekazywać innym) i zasady organicznego wzrostu.
Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła: małe grupy do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty.
Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Na szczeblu kraju, diecezji i parafii odpowiedzialność pełnią moderatorzy krajowi, diecezjalni i parafialni. Każdy moderator pełni swą posługą wraz z zespołem diakonii. Diakonię moderacji mogą pełnić zarówno osoby świeckie, jak i duchowne.