Francja, rok 1806. W małej wiosce na świat przychodzi dziewczynka, nazywa się Kasia. Jej rodzina jest liczna, liczy bowiem dziesięć osób. W rodzinie panuje miłość, radość wzajemne zrozumienie, ale w domu nie jest łatwo. Wszyscy muszą ciężko pracować, aby zarobić pieniądze na utrzymanie, a przede wszystkim na chleb powszedni. Kasia nie chodzi do szkoły, musi zajmować się domem i gospodarstwem należącym do jej rodziny.
W wieku dziewięciu lat umiera jej mama. W tym trudnym okresie mała dziewczynka nie poddaje się, szuka kogoś, kto mógłby zastąpić jej matkę. Odnajduje Maryję i oddaje się w opiekę najlepszej Matce. Trwając przy Jej sercu, wyrasta na dorosłą Katarzynę, która już zawsze chce być blisko Pana Jezusa i Maryi.
W sercu Katarzyny rodzi się pragnienie poświęcenia swojego życia całkowicie dla Boga. Chce wstąpić do klasztoru, jednak przeciwny tej decyzji jest jej tata. Dopiero po pewnym czasie udaje jej się przekonać swojego ojca i wstępuje do klasztoru Sióstr Miłosierdzia.
W 1835 r. Katarzynie objawia się Maryja i mówi, że chce, aby powstała wspólnota, której będzie udzielała wielu łask. Siostra Katarzyna przekazuje swojemu spowiednikowi prośbę Matki i robi wszystko, aby została spełniona. Dzięki dużemu zaangażowaniu s. Katarzyny powstało stowarzyszenie młodych dziewcząt, które w swoim życiu chciały naśladować Niepokalaną.
Dzieci Maryi włączyły się w dzieło nowej ewangelizacji poprzez wspólnotowe spotkania, modlitwy, przeżywanie swojego życia przez pryzmat Ewangelii. W 1847 r. wspólnota została włączona do rzymskiej Sodalicji Mariańskiej, prowadzonej przez jezuitów i zatwierdzona przez papieża Piusa IX. W 1852 roku Stowarzyszenie DM trafia do Polski. Burzliwy czas w naszej ojczyźnie nie pozwolił na swobodne rozwijanie się wspólnoty, oficjalnie została oną rozwiązana, ale w miarę możliwości rozwijało swoją działalność.
W 1830 r. siostrze miłosierdzia – Katarzynie – ponownie objawia się Matka Najświętsza i powierza jej misję zrobienia medalików z Jej podobizną, by szerzyć kult po całym świecie. Słowa, jakie usłyszała ta zakonnica, brzmiały: Postaraj się o wybicie medalika na ten wzór. Wszystkie osoby, które będą go nosić, otrzymają wiele łask. Łaski będą obfite dla tych, którzy będą go nosić z ufnością. Katarzyna dotrzymuje obietnicy, swoje życie poświęca pomocy biednym i cierpiącym, dla wielu ludzi jest wzorem do naśladowania. Po śmierci zostaje ogłoszona świętą. Znamy ją jako św. Katarzynę Labouré.
Wspólnota Dzieci Maryi rozszerza kult Maryjny, wychowuje w wierze, uczy modlitwy oraz otwartości w służbie ubogim, rozpowszechnia noszenie cudownego medalika zgodnie z obietnicą Maryi.
Źródło: http://www.dziecimaryi.pl/