Sakramentu Pokuty i Pojednania
sprawowany jest od poniedziałku do soboty
6:30 – 7:00 i 17:00 – 17:45.

Nie spowiadamy w niedziele.

Zachowując zasady sanitarne
do spowiedzi podchodzimy w maseczkach,
czekając zachowujemy dystans.

Co w sytuacji, kiedy nie mogę się wyspowiadać?

INSTRUKCJA DO „ŻALU DOSKONAŁEGO”

Częścią Tradycji Kościoła katolickiego jest przekonanie, że „żal doskonały”, czyli taki, który przeżywamy ze względu na miłość do Boga, połączony z pragnieniem spowiedzi, skutkuje odpuszczeniem grzechów ciężkich.
Sobór Trydencki (1551) naucza:
„Ponadto [sobór] naucza, że chociaż zdarza się, iż skrucha ta jest niekiedy dzięki miłości doskonała i pojednuje człowieka z Bogiem zanim jeszcze sakrament zostanie przyjęty, niemniej jednak pojednania tego nie należy przypisywać samej skrusze bez zawartego w niej pragnienia sakramentu. Skrucha zaś niedoskonała – zwana «atritio», która zwykle powstaje z przemyślenia brzydoty grzechu lub ze strachu przed gehenną i karami – jeśli w nadziei przebaczenia wyklucza wolę grzeszenia, oświadcza [sobór], nie tylko nie czyni człowieka hipokrytą i większym grzesznikiem, ale jest prawdzi¬wym darem Boga i poruszeniem Ducha Świętego, nie zamieszkującego jeszcze w duszy, ale tylko poruszającego, przez co wsparty penitent przygotowuje sobie drogę do sprawiedliwości” (Sobór Trydencki, Nauka o sakramencie pokuty, r. 4).
Katechizm Kościoła Katolickiego naucza w nr 1452:
„Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany 'żalem doskonałym’ lub 'żalem z miłości’ (contritio). Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe” [podkreślenie moje – G.S.].

W PRAKTYCE ZATEM:
sytuacji, gdy nie ma możliwości wyznania grzechów przed kapłanem, należy:

  • wzbudzić w sobie pragnienie przyjęcia sakramentu pokuty (z postanowieniem przystąpienia do niego przy najbliższej okazji);
  • zrobić rachunek sumienia i w odniesieniu do wykrytych grzechów postanowić nie popełniać ich w przyszłości (jak w ramach przygotowania do spowiedzi sakramentalnej);
  • wzbudzić w sobie żal za popełnione grzechy ze względu na miłość do Boga – tak uczciwie, jak tylko potrafimy;
  • [pożyteczne, lecz niekonieczne:] przyjąć sobie jakiś czyn pokutny w ramach pokuty za grzechy;
  • przyjąć Komunię świętą (sakramentalnie lub duchowo).

opracował ks. dr Grzegorz Strzelczyk
proboszcz parafii św. Maksymiliana Kolbego w Tychach