Parafia Rzymskokatolicka
świętego Stanisława,
biskupa i męczennika
w Żorach

Mieszkańcy dekanatów: Rybnik, Boguszowice, Niedobczyce, Golejów wzięli udział w jubileuszowym spotkaniu w katedrze Chrystusa Króla. Tradycyjnie pielgrzymi wzięli udział w nabożeństwie i adoracji Najświętszego Sakramentu oraz we Mszy św. Przewodniczył jej bp Grzegorz Olszowski, który po krótce przypomniał, jakie łaski w tradycji żydowskiej związane były ze świętowaniem Roku Jubileuszowego. – Jubileusz był obchodzony co pięćdziesiąt lat. Wtedy wypuszczano na wolność wszystkich mieszkańców kraju, niewolnicy odzyskiwali wolność, darowano długi, ziemie wracały do pierwotnych właścicieli. To nie do pomyślenia: podarować wszystkie długi, zwrócić to, co nie moje. Rok odpoczynku dla ludzi, dla zwierząt, dla ziemi. Zakaz uprawy ziemi. Wszystko odpoczywało, wszystko świętowało. I moi drodzy, chodzi o to, by ten jubileusz był taką okazją, byśmy poukładali te wszystkie sprawy ziemskie, nabrali dystansu, ale też poukładali sprawy Boże – przekonywał zebranych. Nawiązując do odczytanej Ewangelii i słów Jezusa o słudze dwóch panów, kaznodzieja każdy z nas powinien pamiętać, że „nie będziemy [na Ziemi – przyp. red.] wiecznie, że celem naszego życia jest niebo”. – Służymy mamonie, gdy nie świętujemy niedzieli. Gdzie w niedzielę także jeśli nie musimy, podejmujemy różnego rodzaju prace, sprawy. Służymy mamonie, gdy nie mamy czasu dla najbliższych, gdy mamy twarde serce. Brakuje bezinteresowności. Ciągle pytamy a za ile? A co ja z tego będę miał – wymieniał. Bp Grzegorz Olszowski przypomniał także hasło roku duszpasterskiego „Uczniowie – misjonarze”. – To nie jest tak, że najpierw jesteśmy uczniami Pana Jezusa, a potem dopiero za jakiś czas misjonarzami, jego świadkami. To jest ze sobą powiązane. Będąc uczniem, pogłębiając swoją wiarę, umacniając swoją wiarę, mamy jednocześnie być misjonarzami, świadkami Jezusa żywego, zmartwychwstałego. Właśnie reprezentować taki styl życia, takie wartości, by inni, patrząc na nasze życie, na nasze relacje z drugim człowiekiem, nie mieli wątpliwości, że jesteśmy uczniami Jezusa Chrystusa, że Jezus Chrystus jest naszym Panem i Zbawicielem. Moi drodzy, we wspólnocie Kościoła, czyniąc dobro, stawiając Jezusa Chrystusa na pierwszym miejscu, zdążajmy do zbawienia, do życia wiecznego, do nieba – zachęcał. – Podejmujmy trud uświęcenia, bo czas jubileuszu to z jednej strony właśnie czas takiego duchowego odnowienia, napełnienia się Bożą łaską, także wyciągnięcia wniosków z przeszłości, dziękczynienia za to wszystko, co Bóg uczynił w moim życiu i spojrzenia z nadzieją na przyszłość. (…) Starajcie się najpierw o Królestwo Boże, a wszystko inne będzie wam dodane – powiedział. Wizyta pątników ziemi rybnicko-wodzisławskiej to jeden z ostatnich jubileuszy, jakie w roku stulecia archidiecezji odbyły się w katowickiej katedrze. W planach jest jeszcze spotkanie osób ubogich i przedstawicieli Apostolstwa Chorych. msp / katowice.gosc.pl

Choć formalnie rok akademicki 2025/2026 studenci i wykładowcy rozpoczęli 1 października, to społeczność Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach oficjalnie zainaugurowała kolejny rok nauki w piątek 7 listopada, w 25. rocznicę jego powołania do istnienia. Jubileuszowe uroczystości rozpoczeły się tego dnia od wspólnej Eucharystii w kościele akademickim w krypcie katowickiej archikatedry. Mszy św. przewodniczył abp Andrzej Przybylski, metropolita katowicki i Wielki Kanclerz Wydziału Teologicznego. Wraz z nim przy ołtarzu obecni byli abp senior Wiktor Skworc, bp Adam Wodarczyk, bp Grzegorz Olszowski, księża pracujący na Wydziale Teologicznym, przedstawiciele Kurii Metropolitalnej, Sądu Metropolitalnego, zarząd WŚSD oraz emerytowani duszpasterze, którzy przez wiele lat wykładali na WTL. Obecni byli także studenci oraz pracownicy wydziału. - Tak się składa, że to 25-lecie obchodzimy z większym jubileuszem, czyli 100-leciem archidiecezji katowickiej. To symbol mówiący o połączeniu naszych zadań, losów, o złączeniu zadań Wydziału Teologicznego z życiem Kościoła lokalnego - mówił na rozpoczęcia nabożeństwa ks. dr hab. Jacek Kempa, prof. UŚ, dziekan Wydziału Teologicznego. W homilii abp Andrzej Przybylski wskazał, że najważniejszym początkiem teologii jest zawsze osoba Pana Boga. - Kiedy dziś stajemy przy tym ołtarzu, aby Bogu podziękować za 25 lat Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, żeby zdać sprawę Bogu z jego działalności przez ćwierć wieku, żeby prosić Boga o następne lata jego posługi, myślenia i zaangażowania w misję Kościoła - chcemy zapytać o naszą wierność tym najbardziej zasadniczym początkom teologii. Śmiało można powiedzieć, że właściwie jedynym początkiem teologii jest sam Pan Bóg, Stwórca nieba i ziemi - przypominał arcybiskup i dodał: - Trudno sobie wyobrazić teologa, dla którego Bóg byłby jedynie jakimś przedmiotem poznania, racjonalnych dociekań, bez doświadczenia osobistej relacji miłości z Nim. Kaznodzieja dostrzegł potrzebę naukowej działalności katowickich teologów, która nie może być oderwana od działania na chwałę Pana Boga. - Uprawiajmy więc to wielkie Boże dzieło i miejmy świadomość, że jesteśmy potrzebni i dalej możemy służyć człowiekowi, światu, Kościołowi, który jest w Polsce, kościołowi, który jest w Katowicach, światu nauki na Górnym Śląsku. Ale obyśmy w tym wszystkim i tym wszystkim podmiotom i rzeczywistościom służyli, oddając samemu Bogu cześć i chwałę - mówił metropolita katowicki. Abp Andrzej, nawiązując do odczytanej tego dnia Ewangelii, zauważył jak istotna i fundamentalna jest prawda, że uprawiający teologię nie są posiadaczami prawdy o Bogu, ale jedynie jej "zarządcami". - Wierzę, że po 25 latach uprawiania teologii na naszym Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach możemy uczciwie dziś stanąć przed Panem Bogiem i wyznać, że w uprawianiu teologii i nauki jesteśmy wierni Bogu, wierni słowu Bożemu i wierni nauczaniu Kościoła. Ale jakie w tym wszystkim jest miejsce dla teologa? - pytał abp Przybylski. - Ważne, by pamiętał, że on nie jest właścicielem prawdy o Bogu. Co najwyżej jest wyznaczonym i powołanym przez Boga rządcą tej prawdy. Jak ten rządca z dzisiejszej Ewangelii jest tylko rządcą, a nie właścicielem majątku. I to takim rządcą, który będzie musiał zdawać sprawę przed właścicielem prawdy - tym, który jest prawdą, z uprawiania tej prawdy. Na zakończenie Mszy św. odśpiewano dziękczynne "Te Deum", a następnie uczestnicy udali się do gmachu Wydziału Teologicznego. Tam w uroczystościach wydziałowych udział wzięli przedstawiciele władz uczelni oraz innych wydziałów katowickiego uniwersytetu. Prorektor Uniwersytetu Śląskiego ds. studenckich i kształcenia dr Katarzyna Trynda, prof. UŚ odczytała list gratulacyjny przesłany przez prof. dr. hab. Ryszarda Koziołka. "Obchodzony jubileusz stanowi szczególną okazję do refleksji nad dorobkiem wydziału, który w ciągu minionych lat stał się ważnym ośrodkiem myśli teologicznej, filozoficznej i etycznej. Dzięki zaangażowaniu wybitnych naukowców, pasji badawczej oraz otwartości na dialog z innymi dziedzinami wiedzy, Wydział Teologiczny wypracował rozpoznawalną pozycję w środowisku akademickim w Polsce i poza jej granicami. Zgromadzony dorobek naukowy i dydaktyczny jest nie tylko świadectwem kompetencji i profesjonalizmu, lecz także dowodem głębokiego zakorzenienia misji uniwersytetu, jaką jest poszukiwanie prawdy, dobro wspólne i kształtowanie człowieka świadomego swojej odpowiedzialności wobec świata i drugiego człowieka" - napisał rektor. W czasie wydziałowej inauguracji roku akademickiego immatrykulowano studentów I roku oraz wręczono Nagrodę Wielkiego Kanclerza za najlepszą pracę dyplomową obronioną w poprzednim roku akademickim. Tegoroczną nagrodę zdobył ks. Mateusz Ochojski za pracę magisterską pt. "Praktyka komunijna w czasie pandemii koronawirusa i w okresie postcovidowym". Jej promotorem był ks. dr hab. Arkadiusz Wuwer, prof. UŚ. Ostatnim elementem inauguracji był wykład inauguracyjny „Jak sprostać? 25 lat teologii na uniwersytecie”, który wygłosił o. dr hab. Michał Paluch OP z Papieskiego Uniwersytetu Świętego Tomasza z Akwinu w Rzymie. Galeria zdjęć ze Mszy św.

Zebranych na modlitwie powitał ks. Ireneusz Tatura, proboszcz parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Katowicach. – Stawaliśmy nad mogiłami naszych najbliższych w tych ostatnich dniach, a dzisiaj w tym miejscu gromadzimy się na Mszy Świętej, aby w szczególny sposób polecić zmarłych górników. Bo święta to rzecz i sprawiedliwa myśl, żeby modlić się za zmarłych – przypomniał ks. Tatura. – Dla nas to miejsce jest ważne. Dla mieszkańców Brynowa to jedna z najstarszych kopalń, która powoli, niestety ze smutkiem trzeba to powiedzieć, kończy swój żywot – dodał. Abp Andrzej Przybylski zachęcił, by w modlitwie każdy z uczestników przywołał konkretne imiona i nazwiska znanych sobie zmarłych górników, także członków ich rodzin i wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób służyli górnictwu. – W pierwszych dniach listopada nasze myśli biegną ku tym, którzy byli przed nami w pielgrzymce wiary do domu Ojca – podkreślił. – Na Górnym Śląsku, tu u nas, nie możemy zapomnieć o modlitwie za tych, którzy zginęli w kopalniach, którzy zginęli w hutach, zginęli w tych wszystkich zakładach pracy. Kościół na Górnym Śląsku, tak jak nie może swoją modlitwą i duchowym wsparciem opuścić dziś żyjących i borykających się wciąż z nowymi problemami śląskich robotników, tym bardziej nie może zapomnieć i nie może przestać modlić się za tych, którzy odeszli, a bez których Śląsk i bez których Polska nie wyglądałyby dziś tak, jak wygląda – zaznaczył. W homilii metropolita katowicki przypomniał ból rodzin, które przez wiele lat nie mogły mówić głośno o swoich bliskich, którzy ginęli w kopalnianych wypadkach. – Nadszedł czas, aby całą prawdę o tych tysiącach poległych pod ziemią górnikach, odważnie i pełnym głosem wypowiedzieć. Myślę, że nawet jeśli na zewnątrz tego milczenia o zmarłych górnikach było za dużo, to w naszych sercach, górniczych rodzin, samej braci górniczej, w sercach wierzącego ludu Śląska nigdy nie brakło cichej i wdzięcznej modlitwy za tych, którzy w górnictwie zginęli – zaznaczył. – Błogosławiony Prymas Tysiąclecia w latach 70., powiadomiony przez biskupa katowickiego, biskupa Herberta Bednorza, o trudnym losie robotników na Śląsku, napisał: „Nie idzie o zbawienie ekonomii, nie idzie o zbawienie produkcji, ale tu idzie o zbawienie człowieka”. Ważna dla nas wszystkich jest ekonomia. Bardzo ważne dla nas są wyniki produkcji. Bardzo ważna w dzisiejszych czasach dla nas jest ekologia. Ale w tym wszystkim zawsze ma najważniejszy być człowiek. Najważniejszy górnik, hutnik, robotnik, każdy inny człowiek. I właśnie dlatego Kościół zawsze będzie solidarny z ludźmi pracy, bo Kościół głosi prymat osoby nad rzeczami. Bo to Kościół zawsze najpierw będzie przy doli człowieka, broniąc jego, a nie tylko ekonomii, nie tylko norm i produkcji. Śmierć tak wielu górników, jak lepiej wiecie ode mnie, oprócz katastrof czysto naturalnych, była niekiedy owocem tego odwróconego porządku, wydobycia za wszelką cenę, za cenę nawet niebezpieczeństwa, braku troski o ludzi – mówił abp Przybylski. Kaznodzieja nawiązał także do obecnej sytuacji w górnictwie. – Nie mamy wątpliwości, że konieczne są zmiany, konieczne są przekształcenia. Ale w tym wszystkim musimy pamiętać, że najważniejszy jest człowiek. Najważniejsze są ludzkie sprawy, sprawy rodzin, miejsc pracy, sprawy ich życia i egzystowania w miastach, które przecież powstały tu ze względu na kopalnie, na przemysł. Nikt nie żyje dla siebie. Zarówno ci, którzy żyją na Śląsku od lat i ci, którzy przybyli tutaj do nas na Śląsk, do pracy. Przecież wszyscy żyjemy tu nie tylko dla siebie, ale dla dobra wspólnego, w tym również dla dobra Polski. I dlatego sprawa robotników na Śląsku i całego Śląska nie jest tylko naszym regionalnym problemem, ale jest sprawą prymatu osoby, prymatu ludzi, którzy są ważniejsi niż polityka, niż ekonomia, nawet niż produkcja – zaznaczył. Po Mszy św. abp Andrzej Przybylski zapalił znicz pod krzyżem przy kopalni "Wujek". Zwiedził także Śląskie Centrum Wolności i Solidarności, które powstało z myślą o upamiętnieniu tragedii 16 grudnia 1981. msp / katowice.gosc.pl Galeria zdjęć

Z dniem 30 października 2025 roku arcybiskup Andrzej Przybylski, metropolita katowicki, podpisał dekret w sprawie promulgacji: 1. nowego Statutu Rady Kapłańskiej Archidiecezji Katowickiej, 2. nowego Regulaminu Wyborów do Rady Kapłańskiej Archidiecezji Katowickiej. Nowe dokumenty, opracowane w oparciu o kanony 495–502 Kodeksu Prawa Kanonicznego z uwzględnieniem postanowień Konferencji Episkopatu Polski w sprawie Rad Kapłańskich i Kolegium Konsultorów, określają charakter, strukturę i sposób funkcjonowania Rady Kapłańskiej, a także zasady przeprowadzania wyborów jej członków. Rada Kapłańska jest organem doradczym biskupa diecezjalnego, reprezentującym prezbiterium, czyli ogół kapłanów diecezji. Jej zadaniem jest wspomaganie biskupa w kierowaniu diecezją, pogłębianiu jedności duchowieństwa oraz trosce o jak najpełniejsze uczestnictwo kapłanów w życiu i misji Kościoła lokalnego. Nowy Statut i Regulamin mają zapewnić większą przejrzystość działania, odpowiednią reprezentację duchowieństwa oraz dostosowanie zasad pracy Rady do współczesnych wyzwań duszpasterskich i aktualnych norm prawnych. W niektórych dekanatach dokonano już wyboru elektorów do Rady Kapłańskiej. ks. Bogdan Kania Sekretarz Metropolity Katowickiego

 

W czwartkowy wieczór w katowickiej archikatedrze Chrystusa Króla sprawowano Mszę św. w 70. rocznicę jej poświęcenia. – W siedemdziesiąt lat po tym historycznym wydarzeniu zanosimy przed tron Boga nasze uwielbienie i dziękczynienie. Pragniemy, by nie tylko ze szczytu fasady naszej katedry, ale i z naszych serc, z naszego codziennego świętego życia wznosił się ku Niebu hołd ludu śląskiego dla Chrystusa Króla, naszego Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego Pana – przypomniał proboszcz parafii katedralnej ks. Łukasz Gaweł. – Pamiętamy w modlitwie o naszych przodkach, którzy budowali to święte miejsce i na przestrzeni dziejów dbali o jego duchowy i materialny rozwój. Modlimy się także za tych, którzy dziś podejmują to szlachetne dzieło przez modlitwę, pracę i materialne wsparcie. Duchownym i świeckim, osobom indywidualnym i wszystkim instytucjom, którzy czynią katedrę miejscem bezpiecznym, zadbanym i pięknym z serca płynące podziękowania – dodał. Przywołał także słowa bp. Arkadiusza Lisieckiego – inicjatora budowy: „Zbudowanie katedry jest obowiązkiem tego pokolenia katolików, które zrealizowało marzenie o własnej śląskiej diecezji. Ta katedra winna się stać symbolem jedności na podzielonym różnymi barierami Górnym Śląsku”. Mszy św. przewodniczył abp Andrzej Przybylski. Koncelebrowali ją abp senior Wiktor Skworc i biskupi: Marek Szkudło, Adam Wodarczyk i Grzegorz Olszowski oraz księża z całej archidiecezji katowickiej. W Katowicach gościł także bp Witalij Krywicki z diecezji kijowsko-żytomierskiej. Do słów bp Lisieckiego w swoim słowie nawiązał również abp Przybylski. – Dlaczego mówił, że dla niego, pasterza Kościoła górnośląskiego, ta katedra jest zadaniem najpierwszym i najważniejszym? W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy piękną wizję proroka Ezechiela. Prorok widzi świątynię, a potem pisze, że spod świątyni zaczyna wypływać woda. Tej wody jest coraz więcej. Nawadnia ona coraz większy obszar ziemi, która dotąd wydawała się być jałowa, wyschnięta, pozbawiona życia. Ta woda wypływająca ze świątyni ostatecznie sprawia, że wszystko wokół tej wody zostaje uzdrowione, że nad brzegami tego potoku wyrosły drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują – przypomniał. – Ta ożywiająca woda ma swój początek w świątyni. I takie właśnie znaczenie dla Kościoła lokalnego, diecezjalnego, również i naszego tu, na Górnym Śląsku ma właśnie katedra. To spod jej progu wypływa na całą archidiecezję Boża łaska, która nas ożywia, ożywia i uświęca Kościół – dodał metropolita. Abp Przybylski podkreślił, że katedra jest także źródłem „materii wszystkich sakramentów”, czyli olejów świętych. – Stąd te święte oleje namaszczenia rozlewają się na cały lokalny Kościół. I wreszcie katedra, jak już to zostało wspomniane, to miejsce święceń. To tu, na jej posadzce rodzą się kapłani, bez których pewnie nie mielibyśmy Pana w naszych kościołach, parafiach, wspólnotach. To tutaj bije to źródło. Trzeba z radością i dumą powiedzieć, że z tej katedry naszej śląskiej, katowickiej, jak ze źródła płynie ta łaska – zauważył. Metropolita katowicki przypomniał także, że dzieje katedry i moment jej poświęcenia „jak w soczewce skupił skomplikowane dzieje Kościoła w Polsce i na Górnym Śląsku”. Uroczystości odbywały się w czasie, kiedy miasto było przemianowane na Stalinogród, bez udziału biskupa katowickiego Stanisława Adamskiego. – A jednak po tym czasie możemy wszyscy powiedzieć, że Bóg z tak poplątanej historii znowu wyprowadził wielkie dobro. Bo taki jest Pan Bóg: my, ludzie, to pokłócimy, pokręcimy, a On potrafi z tego wszystkiego znowu wydobyć wodę żywą – dodał. – Ale tamte czasy mają być dla nas przestrogą i przypomnieniem, że Bóg chce mieć prawdziwych czcicieli, którzy zawsze i wszędzie, i w każdych okolicznościach będą oddawać w prawdzie chwałę Bogu – zauważył metropolita i zaprosił do wspólnego budowania wspólnoty Kościoła na fundamentach apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus. Zwieńczeniem wspólnej modlitwy było pobłogosławienie tympanonu, który zwieńczył front katedry. Przedstawia on hołd ludu Śląskiego, a jego autorem jest rzeźbiarz Tomasz Wenklar. – Wejrzyj łaskawy na to dzieło wiary i miłości Twojego ludu na Śląsku. Niech przedstawienie hołdu ludu śląskiego dla Chrystusa Króla będzie znakiem naszego oddania i wierności. A patrzący na ten wizerunek uczą się pokory, jedności i zaufania wobec Ciebie, Króla Wszechświata. Spraw Panie, aby w tym miejscu nieustannie rozbrzmiewała modlitwa Twojego ludu. Aby Śląsk był ziemią pokoju, pracy i wiary, a Kościół katowicki żywym świadectwem Twojego panowania – prosił abp Przybylski. Galeria zdjęć msp /katowice.gosc.pl