Parafia Rzymskokatolicka
świętego Stanisława,
biskupa i męczennika
w Żorach

– Bez miłości są samotne żony i nie mniej samotni mężowie – powiedział abp Adrian Galbas w homilii podczas Mszy sprawowanej w Katedrze Chrystusa Króla. Podczas liturgii nastąpiło odnowienie przyrzeczeń małżeńskich przez ponad 900 par przeżywających rocznice i jubileusze. Nawiązując do wydarzenia zesłania Ducha Świętego i jego opisu zawartego na kartach Dziejów Apostolskich abp Galbas podkreślił, że ten sam Duch zstąpił również na nas. –To się zdarzyło najpierw w sakramencie chrztu św., a potem przy bierzmowaniu – podkreślił. – Ta piękna uroczystość Zielonych Świąt, jest po to, byśmy Mu powiedzieli: Działaj Duchu Święty, zabierz mi strach i wstyd, które niczym kajdany często krępują moją odwagę i sprawiają, że zamiast być apostołem Chrystusa, świadkiem tego, że to On jest Panem świata i Panem mnie, jestem niczym struchlała kura, która ucieka na tyły kurnika, gdy po podwórzu przejdzie byle pudelek – dodał. Metropolita katowicki zaznaczył, że „w uroczystość Zesłania Ducha Świętego obchodzimy kolejne już Archidiecezjalne Święto Rodziny” (dawniej– Metropolitalne Święto Rodziny). Zwracając się do małżonków powiedział, że miłość małżeńska „nie jest jedynie przelotnym uczuciem, wzruszeniem i emocjonalnym stanem”. – Ona jest relacją, takim związkiem z drugą osobą, gdy mogę powiedzieć za Abbą Pierre: „kocham cię, czyli jak ciebie boli, to mnie boli i zrobię wszystko, aby ciebie bolało mniej” – wyjaśniał abp Galbas. – Taką miłość otrzymaliście jako dar w sakramencie małżeństwa, miłość Ducha Świętego, miłość, którą jest Duch Święty i taką miłość mogliście potem sobie wzajemnie ofiarować – dodał. Zauważył, że pierwsze co nowożeńcy robią tuż po udzieleniu sobie ślubu, to modlitwa. – Oboje pokornie proszą Boga, aby im pomagał przejść przez małżeńskie, a potem rodzinne życie. Wiedzą, że to do czego się przed chwilą zobowiązali, a więc miłość, wierność, uczciwość małżeńska i decyzja by trwać ze sobą aż do śmierci, w zdrowiu i chorobie, w dobrej i złej doli, że to wszystko jest nie do osiągnięcia tylko o ludzkich siłach. Skoro tu dziś jesteście, to znaczy, że tamta modlitwa ze ślubu nie była jedyną w waszym życiu – stwierdził. Prosił ich, by ta małżeńska modlitwa nie ustawała, by modlili się „najlepiej codziennie i najlepiej razem, a jak się nie da razem, to przynajmniej za siebie nawzajem, o miłość wierną i żywą”. – Kiedy mąż ani się nie modli o miłość do żony, ani o miłość dla żony, wówczas, w sytuacji konfliktu, nieuniknionej przecież, najpierw będzie chciał zmienić żonę, a ona jego. Kiedy natomiast nawzajem się za siebie modlą, w sytuacji konfliktu, każde z nich najpierw będzie chciało zmienić siebie. A to jest wielka różnica – podkreślił. Wskazał na pierwszeństwo miłości małżeńskiej. – Bardzo was też proszę, abyście wciąż pamiętali, że w każdym małżeńskim wieku, wzajemna miłość małżonków jest przed jakąkolwiek inną miłością. Zawsze pierwsza jest miłość męża do żony i miłość żony do męża. Nigdy nie może być najpierw miłość do dzieci, albo do kogoś lub czegoś innego – powiedział. Dodał też, że „miłość, aby mogła być żywa, oprócz modlitwy wymaga także od małżonków stałej pracy nad sobą. I w tym wymaganiu jest bardzo wymagająca”. – W pracy nad sobą i nad swoją miłością bardzo jest potrzebny czas wzajemnie sobie ofiarowany. Miłość nie rozwinie się zaocznie, na odległość, miłość nie umie być zdalnie sterowana – zauważył abp Galbas. Dodał, że „praca nad sobą oznacza także uczciwość w komunikowaniu sobie swoich stanów, obaw, lęków, gasnących nadziei”. – To dialog, w którym jest miejsce na pytanie i na odpowiedź – dodał. Zastrzegł jednak, że „miłość nie uwolni nas od kłopotów i sytuacji trudnych, albo bardzo trudnych, nie oszczędzi nam stresów, nie uchroni naszych nerwów, nie zrobi z naszego życia zaczarowanej bajki, ale zrobi coś innego: da nam siłę, byśmy umieli przetrwać największe nawet nieszczęścia”. – Bez miłości zawsze jest samotność. Bez miłości są samotne żony i nie mniej samotni mężowie, samotne dzieci i samotni rodzice – stwierdził. Przywołując Słowa Jana Pawła II z jego pierwszej pielgrzymki do Polski „ niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi” podkreślił, że nasza ojczyzna nadal potrzebuje odnowy i potrzebuje świadectwa małżonków. – Proszę, byście nadal swoim chrześcijańskim życiem świadczyli o zbawiennym działaniu Ducha. I oby to świadectwo było wyraźne, donośne i stałe. Bo, słuchając tego, co często mówi się dzisiaj o małżeństwie i rodzinie, zwłaszcza w tak zwanej „przestrzeni publicznej”, można mieć wrażenie, że życie w rodzinie w taki sposób do jakiego zachęca nas Kościół katolicki jest albo niemożliwe, albo nieszczęśliwe, albo nienormalne. Że szczęśliwie to można żyć tylko w różnych związkach „małżeńskopodobnych”: partnerskich, konkubinackich, wolnych, czy jak tam je jeszcze zwał, ale nie w katolickim małżeństwie i nie w katolickiej rodzinie! Dlatego wasze świadectwo jest tak dziś niezbędne (…) Czekają na nie Polacy i czeka Europa, czekają ludzie żyjący tuż obok; z wami i przy was – dodał abp Galbas. Podczas Mszy sprawowanej w Katedrze Chrystusa Króla w ramach tzw. „Jubileuszy małżeńskich” nastąpiło odnowienie przyrzeczeń małżeńskich przez ponad 900 par przeżywających rocznice i jubileusze. ks. Rafał Skitek /Radio eM Homilia abp. Adriana Galbasa

Zaproszenie abp. Adriana Galbasa na Pielgrzymkę mężczyzn i młodzieńców do Piekar Śląskich Siostry i Bracia, przed nami ostatnia niedziela maja, a to oznacza, że pora na tradycyjne spotkanie u Matki w Piekarach. Oczywiście, przede wszystkim jest to spotkanie mężczyzn, ale zapraszam na nie wszystkich. Ewangelista Łukasz mówi, że Maryja tuż po Zwiastowaniu poszła pospiesznie do domu Elżbiety, by dzielić jej los, by z nią być, by ją wspierać, by razem uwielbiać Boga za Jego wielkie dzieła (por. Łk 1,39-56). Dziś my pójdźmy do Niej, do Jej wspaniałego domu w Piekarach Śl., w którym jest z nami jako Matka miłości i sprawiedliwości społecznej. Chcemy także, razem z Maryją, dziękować Panu Bogu za nasz wspólny Dom, którym jest Kościół. Hasło tegorocznej pielgrzymki brzmi: „Jestem w Kościele”. Będziemy więc przyglądać się naszej obecności w Kościele i pytać, co możemy zrobić, aby była ona jeszcze intensywniejsza. Naszej pielgrzymce będzie przewodniczył Prymas Polski, abp Wojciech Polak z Gniezna. Dodatkową okazją do spotkania w Piekarach jest fakt, że tego samego dnia po raz pierwszy będziemy obchodzić w Kościele Światowy Dzień Dzieci, ogłoszony przez papieża Franciszka. Będzie więc i Dzień Matki, bo to przecież 26 maja, i Dzień Dziecka. Zapraszam was jak najserdeczniej. Przyjdźcie albo przyjedźcie z dziećmi i wnukami. Bądźmy razem. Do zobaczenia w Piekarach. Z modlitwą i błogosławieństwem, Wasz biskup

W poniedziałek, 13 maja br. odbyła się pielgrzymka pracowników Kurii Metropolitalnej w Katowicach, którzy wraz z abp. Adrianem odwiedzili sanktuarium św. Rity w Głębinowie i sanktuarium św. Jacka w Kamieniu Śląskim.

Z wielkim smutkiem przyjąłem wiadomość o śmierci górników w kopalni Borynia-Zofiówka-Bzie oraz w kopalni „Mysłowice Wesoła”. Modlę się o życie wieczne dla nich, a dla ich Rodzin o pociechę i pokój. Bogu powierzam także wszystkich rannych. Oby powrócili  do zdrowia i pełni sił. + Abp Adrian J. Galbas SAC

Święceń udzielił im abp Adrian Galbas w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach.  Wyświęceni 11 maja 2024 roku prezbiterzy to:

Deklaracja Dignitas infinita o godności człowieka to dokument Dykasterii Nauki Wiary zaaprobowany przez Ojca Świętego Franciszka, poruszający kluczowe zagadnienia ludzkiego życia. W związku z narastającą w przestrzeni publicznej i działaniach rządu presją dotyczącą zmiany prawnej ochrony życia ludzkiego w kierunku legalizacji zabijania dzieci w łonie matek, pragniemy przypomnieć jednoznaczne i niezmienne stanowisko Kościoła w tej kwestii. „Kościół nie przestaje przypominać, że «godność każdej istoty ludzkiej ma charakter istotowy i obowiązuje od chwili poczęcia do naturalnej śmierci. Uznanie tej godności jest niezbywalnym warunkiem wstępnym ochrony egzystencji osobistej i społecznej, a także niezbędnym warunkiem tego, by braterstwo i przyjaźń społeczna mogły się urzeczywistniać między wszystkimi narodami na ziemi». Opierając się na tej nienaruszalnej wartości ludzkiego życia, magisterium Kościoła zawsze wypowiadało się przeciwko aborcji. Św. Jan Paweł II pisze o tym: «Wśród wszystkich przestępstw przeciw życiu, jakie człowiek może popełnić, przerwanie ciąży ma cechy, które czynią z niego występek szczególnie poważny i godny potępienia. […] Dzisiaj jednak świadomość jego zła zaciera się stopniowo w sumieniach wielu ludzi. Akceptacja przerywania ciąży przez mentalność, obyczaj i nawet przez prawo jest wymownym znakiem niezwykle groźnego kryzysu zmysłu moralnego, który stopniowo traci zdolność rozróżnienia między dobrem i złem, nawet wówczas, gdy chodzi o podstawowe prawo do życia. Wobec tak groźnej sytuacji szczególnie potrzebna jest dziś odwaga, która pozwala spojrzeć prawdzie w oczy i nazywać rzeczy po imieniu, nie ulegając wygodnym kompromisom czy też pokusie oszukiwania siebie. […] Właśnie w przypadku przerywania ciąży można się dziś często spotkać z dwuznacznymi określeniami, jak na przykład ‘zabieg’, które zmierzają do ukrycia jego prawdziwej natury i złagodzenia jego ciężaru w świadomości opinii publicznej. Być może, samo to zjawisko językowe jest już objawem niepokoju nurtującego sumienia. Jednak żadne słowo nie jest w stanie zmienić rzeczywistości: przerwanie ciąży jest – niezależnie od tego, w jaki sposób zostaje dokonane – świadomym i bezpośrednim zabójstwem istoty ludzkiej w początkowym stadium jej życia, obejmującym okres między poczęciem a narodzeniem». Nienarodzone dzieci są zatem «najbardziej bezbronne i niewinne ze wszystkich, a dzisiaj odziera się je z ludzkiej godności, aby robić z nimi to, co się chce, pozbawiając je życia i ustanawiając prawa, by nikt nie mógł temu przeszkodzić».  Należy zatem stwierdzić z całą mocą i jasnością, nawet w naszych czasach, że «obrona rodzącego się życia jest ściśle związana z obroną jakiegokolwiek prawa człowieka»” (Deklaracja Dignitas infinita, 47). W kontekście troski o życie i rozwój dzieci, Rada Stała KEP zachęca wszystkich wiernych do włączenia się w inicjatywę Ojca Świętego Franciszka, który ustanowił pierwsze Światowe Dni Dzieci. Będą one obchodzone 25 i 26 maja 2024 roku. W naszych modlitwach pamiętajmy także o tych dzieciach, którym nigdy nie było dane ujrzeć blasku słońca. Podpisali Członkowie Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski Jasna Góra, 2 maja 2024