Parafia Rzymskokatolicka
świętego Stanisława,
biskupa i męczennika
w Żorach

Po przejściu trąby powietrznej w regionie abp Adrian Galbas poprosił o przeprowadzenie zbiórki na terenie archidiecezji katowickiej. Nawałnica, która 19 czerwca przeszła przez niektóre powiaty na południu diecezji zniszczyła kilka kościołów, probostw i innych zabudowań parafialnych. Ucierpiał także kompleks parkowy na terenie Domu Rekolekcyjnego w Kokoszycach, który ze względu na szkody został zamknięty aż do odwołania. Zbiórka na pomoc poszkodowanym zostanie przeprowadzona przed każdym kościołem archidiecezji katowickiej w terminie wybranym przez proboszcza lub administratora. W zależności od parafii zbiórka będzie miała miejsce 30 czerwca, 7 lub 14 lipca 2024 roku. 
„W duchu solidarności i chrześcijańskiego miłosierdzia bardzo was proszę o pomoc finansową, która pomoże w naprawie zniszczeń.  Z całego serca dziękuję za każde dobro” - napisał w komunikacie skierowanym do proboszczów i administratorów archidiecezji abp Galbas.

W trakcie spotkania po raz kolejny zauważono wciąż niedocenianą rolę kobiet w Kościele. Wskazano także na potrzebę pogłębionej refleksji dotyczacej wprowadzenia posługi lektoratu i akolitatu.

Trzech prezbiterów wyświęconych przez bpa Herberta Bednorza 14 czerwca 1964 roku świętowało 60-lecie kapłaństwa. Za posługę księży Jana Grzesicy, Herberta Wójcika i Gerarda Nowińskiego dziękowano w kaplicy Domu św. Józefa w Katowicach. Uroczystej Eucharystii przewodniczył abp Adrian Galbas. W homilii nawiązał do powszechnego powołania do świętości, w które wpisane jest także, szczegółowe powołanie. – Zawarliśmy z Panem Bogiem przymierze. Powiedzieliśmy: „chcę być święty”. Bóg też ze swojej strony mówi: „chce, byś był święty”. Nasze pierwsze powołanie jest właśnie takie, a każde inne powołanie, rozpoznane i realizowane na ziemi, służy realizacji tego pierwszego, podstawowego przymierza z Bogiem, bycia z Nim, jedności z Nim. Na tym polega świętość – stwierdził. Dodał także, że próba realizacji powołania do kapłaństwa bez tego odniesienia jest „ponad ludzkie siły”. – Jeśliby tak było, ono stanie się jakąś hybrydą, a często potworem, który niszczy tego, który je realizuje i tych, wobec których jest ono spełniane. Metropolita katowicki zaznaczył, że jubileusz kapłaństwa jest w pierwszym rzędzie okazją do dziękczynienia za to pierwsze powołanie. – Bóg chce tego, abyście byli święci. Chciał tego nie tylko 60 lat temu (…). Święty Paweł mówi, że Bóg chciał tego przed założeniem świata; „stworzył nas, byśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem”. To niezłomna obietnica. On zrobi wszystko, żeby tak było. Podziemna rzeka waszego istnienia, która była najpierw „pod ziemią” wyszła na zewnątrz w dniu waszego poczęcia, a potem w dniu waszego narodzenia. Wije się przez wszystkie lata waszego życia, w tym przez 60 lat waszego kapłaństwa. Czasem była jak Dunajec pod Krościenkiem, rwąca, pełna różnych meandrów, a czasem leniwa jak Narew pod Łomżą, ale to wciąż ta sama rzeka. W godzinie naszej śmierci wpadnie do wielkiego oceanu Bożej wieczności – podkreślił. Przywołał wydarzenia, które miały istotny wpływ na ich posługę. – Ile „oblicz Kościoła” widzieliście przez te 60 lat? – pytał. – Przyjmując święcenia byliście w Kościele, w którym toczył się sobór. (…) Byliście świadkami wprowadzania soborowych reform w Polsce, a także skutków rewolucji obyczajowej 1968 roku, wielkiego odpływu księży z kapłaństwa. Potrafiliście się temu oprzeć i wytrwać. Byliście świadkami wyboru kard. Wojtyły na papieża i tego wszystkiego, co jest związane z jego wybitnym pontyfikatem. A potem, na lata waszego dojrzałego życia, przypadł pontyfikat Benedykta XVI, spokojny i teologiczny; teraz przeżywamy pontyfikat papieża Franciszka. Ile jest w tym życia! Ile różnych zmiennych! – akcentował. Dziękował także za wytrwałość w powołaniu i budowanie Kościoła. – Dziękuję za to, że nie zdezerterowaliście, nie spanikowaliście i nie uciekliście. Nie ulegliście „kulturze chwili”, o której mówił papież Benedykt XVI do księży. Jesteśmy wierni wielkim sprawom pod warunkiem, że one trwają chwilę. Jeżeli trwają dłużej niż chwilę, to mamy z tym problem, a jeżeli trwają całe życie – to ciężar nie do uniesienia. Jak łatwo, także jako księża, nudzimy się tym co robimy. Jak szybko potrzebujemy „nowych strzałów”: zmienić miejsce, zmienić szkołę, zmienić pracę. Tak wiele nas nudzi. Macie 60 lat od święceń i to jest pokazanie tego, że kultura chwili was nie zżarła, umieliście się jej przeciwstawić – mówił. Nawiązując do odczytywanej w Kościele Ewangelii wyjaśnił na czym polega gromadzenie skarbów w niebie. – Są dwa banki: niebieski i ziemski. Na którym koncie mam dzisiaj więcej? Tragedią byłoby, gdybym w banku ziemskim miał fortunę, a w banku niebieskim debet. To co zgromadziłem w banku ziemskim jest zniszczalne. Albo zniszczy to mól i rdza, albo zniszczy to niedoskonałość tego świata, albo zniszczą to ludzie – stwierdził. Wyraził przekonanie, że dobra ziemskie nigdy nie nasycą ludzkich pragnień. – Im więcej będę miał, tym więcej będę chciał i tym częściej powiem, że to jest mało. To dotyczy nie tylko pieniędzy, ale każdego ziemskiego dobra, które jest tylko ziemskie, np. dbania o swoją pozycję, prestiż, władzę, gromadzenia kolejnych relacji dla siebie samego, a nie po to, by ludzie byli święci. To wszystko jest zniszczalne. Wszystko się skończy (...). Tak niewiele się do trumny zmieści – zaznaczył. Wyjaśnił także na czym polega „paradoks banku niebieskiego”. – W niebieskim zostaje to, co rozdajesz. Im więcej rozdaliście na ziemi czasu, tym więcej macie tam; im więcej rozdaliście miłości, tym więcej macie tam; im więcej poświęciliście się tutaj, tym więcej macie tam; im mniej jesteście egoistami, tym więcej macie tam – stwierdził. Jubilaci od lat cieszą się zasłużoną emeryturą. Najstarszym z nich jest ks. Jan Grzesica, były prefekt Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego i wykładowca etyki i teologii moralnej. Na co dzień przebywa w Domu św. Józefa w Katowicach, podobnie jak ks. Herbert Wójcik. Trzeci jubilat, ks. Gerard Nowiński, jest emerytowanym proboszczem parafii MB Fatimskiej w Turzy Śląskiej i po osiągnięciu wieku emerytalnego zamieszkał na jej terenie.

Z przykrością zawiadamiamy, że dzisiaj (tj. 20 czerwca), w wieku 73 lat, w 48. roku kapłaństwa, zmarł śp. ks. Jerzy Dudek (rocznik święceń 1977), emerytowany proboszcz parafii Chrystusa Króla w Czyżowicach, a w ostatnich latach mieszkający na terenie parafii św. Antoniego z Padwy w Rybniku.

Nagroda została przyznana na mocy uchwały Senatu Uniwersytetu papieskiego Jana Pawła II w Krakowie z dnia 27 maja 2024 roku. O wyróżnienie dla ks. prof. Szymika wnioskowała Rada Wydziału Historii i Dziedzictwo Kulturowego papieskiej uczelni, która właśnie obchodzi 15-lecie podniesienia Papieskiej Akademii Teologicznej do rangi Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. W uchwale firmowanej przez JM ks. prof. dr hab. Roberta Tyrałę czytamy, że nadaje się ks. prof. Jerzemu Szymikowi tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II, w szczególności za: - wzorowy sposób uprawiania teologii, którą ubogacił pięknem tworzonej poezji, poprzez co wskazał na bardzo mocny i twórczy związek teologii i kultury, wypełniając tym samym wezwanie świętego Jana Pawła II do ustawicznego dialogu kościoła z kulturą we współczesnym świecie; - ukazywanie i propagowanie myśli teologicznej kard. Józefa Ratzingera i sukcesywnie papieża Benedykta XVI, którą od wielu lat przedstawia swoją twórczością naukową jako Theologia Benedicta; - budzącą zachwyt służbę prawdzie o Bogu i człowieku, poprzez piękno i moc pisanego i wypowiadanego słowa, którym ubogaca oraz wzmacnia współczesną kulturę; - zapisanie się na trwałe w historii polskiej myśli teologicznej, także poprzez ukazywanie jej piękna w duszpasterskim wymiarze, które ma prowadzić do p oznania i umiłowania boga; - obronę prymatu Boga oraz ewangelicznych wartości we współczesnym świecie, a tym samym za ukazywanie, kim jest człowiek, jaka jest jego kultura oraz jakie jest jego powołanie; - odważne ubogacenie współczesnej kultury oryginalną myślą teologiczną, która z mocą ukazuje i przypomina współczesnym, czym jest prawda, dobro, piękno i wiara, czyli czym bóg bogacił każdego człowieka; - umiłowanie Kościoła i jego nauki, za wierne służenie od dziesiątków lat rozwojowi myśli teologicznej, a także i ewangelicznej misji, czyli za przebogate służenie współczesnemu światu poprzez ukazanie Światła, które prowadzi do tego, co piękne, wieczne i nieprzemijający. Laudację dla ks. prof. dr hab. Jerzego Szymika wygłosił o. prof. dr hab. Jarosław Kupczak OP. – Obecność Księdza Profesora wśród nas, jak zawsze, prowokuje do nie-odtwórczego, ale świeżego myślenia nad jego dorobkiem, ważkimi pytaniami, które stawia, rozwiązaniami, które proponuje – mówił. Zwrócił uwagę na jego umiejętność budowania relacji mistrz-uczeń. – Tę tak rzadko dzisiaj relacje ksiądz Profesor Szymik potrafił wprowadzić w swoje stosunki ze studentami na Uniwersytecie Śląskim, i nie tylko – zaznaczył. Wyraził podziw dla jego ascezy słowa, prostoty i precyzji w doborze słów. Zaznaczył że, zadaniem poetów, ludzi kultury, „jest poszukiwanie słów, które nazywają rzeczywistość Boga i człowieka”. – Uświadamiają nam, że często Kościół mówi fałszywym i sztucznym językiem. Dzieje się to zwłaszcza w dwóch przypadkach. Po pierwsze wtedy, gdy nie kocha, gdy nie jest szczerze zainteresowany ludźmi, którzy przecież tworzą telos kościoła, dla których ma on być znakiem, sakramentu zbawienia – podkreślił o. prof. Kupczak. – W moim głębokim przekonaniu twórczość Laureata rodzi się z zainteresowania ludźmi, które jest kształtem miłości – dodał. Zasugerował, że być może mottem pracy twórczej Laureata mogłyby się stać słowa pochodzące z jego wiersza „Przez szybę starbusia” z 2014 roku: „chcę dla nich tylko dobra i nic nie jest w tym wierszu prawdziwsze”. Nawiązując zaś do wiersza „Prawie jak Liga Mistrzów” z 2017 roku o. prof. Kupczak stwierdził, że Kościół mówi również fałszywym językiem, kiedy „kokietując świat, zapomina o Chrystusie, stara się być taki ’fajny’, nowoczesny, dzisiejszy, ‘do przodu’. – Zawsze myślę o dzisiejszym Laureacie jako o Teologu Słowa; swoją drogą nie wiem, czy dla teologa można (teo-logos) znaleźć zaszczytniejsze określenie – zastanawiał się. – Można popatrzeć na prace dzisiejszego Laureata jako na wysiłek przywracania mocy, dostojności, prawdziwości i piękna ludzkim słowom poprzez odnoszenie ich do „Słowa, które było u Boga” – stwierdził o. prof. Kupczak. Po nadaniu tytułu doktora honoris causa Laureat wygłosił Lectio magistralis „Przepraw się i pomóż nam! Teologia i kultura”. Wydarzenie odbyło się w 15-lecie podniesienia Papieskiej Akademii Teologicznej do rangi Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Wcześniej nagrodę Stowarzyszenia Absolwentów i Przyjaciół Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II przyznano JE kard. dr. Stanisławowi Dziwiszowi. Ks. Rafał Skitek / KAI /Radio eM

W archidiecezji katowickiej nie brakuje inspirujących inicjatyw adresowanych do dzieci i młodzieży. Ruch Dzieci Maryi "Wielkie poszukiwania. Gdzie, w kim, w czym odnaleźć Boga?" – To wspólny temat letnich rekolekcji Ruchu Dzieci Maryi Archidiecezji Katowickiej. W sumie zaplanowano aż 20 turnusów. Dwa na szkolenia animatorskie, jeden na rekolekcje dla animatorów oraz 17 dla członków Ruchu Dzieci Maryi. Poszczególny turnusy będą odbywać się w Pogórzu, Wiśle, Tarnowskich Górach, Olsztynie i Harmężach. Więcej informacji są dostępnych jest na stronie internetowej dziecimaryi.pl oraz na profilu facebookowym. Liturgiczna Służba Ołtarza Trudno wyobrazić sobie uroczystą i piękną liturgię bez ceremoniarzy, lektorów i ministrantów. Aby dobrze mogli spełniać swoje zadania, potrzebna jest nie tylko praktyczna znajomość przepisów liturgicznych. Równie ważna jest dobra i głęboka formacja, dzięki której członkowie liturgicznej służby ołtarza mogą lepiej poznać i przeżywać swoją wiarę. Świetną ku temu okazją są wakacyjne rekolekcje przygotowane specjalnie z myślą o osobach zaangażowanych w służbę przy ołtarzu. W tym roku w diecezji katowickiej przygotowano 14 turnusów dla ponad 500 osób z różnych kategorii wiekowych. Letnie rekolekcje będą się odbywać w Brennej (ośrodek „Tabor”) oraz w Kokoszycach (Zameczek i Kościółek). Więcej informacji są dostępnych jest na stronie internetowej www.dmak.info oraz na profilu facebookowym. Ruch Światło–Życie Rekolekcje Ruchu Światło–Życie podzielone są na kilka kategorii wiekowych. Do najmłodszych adresowana jest Oaza Dzieci Bożych, dla młodzieży przed 16. rokiem życia – Oaza Nowej Drogi, najstarsi z kolei zaproszeni są do uczestnictwa w Oazie Nowego Życia. Dla osób po bierzmowaniu planowane są preoazy. W tym roku we wszystkich stopniach i turnusach rekolekcji oazowych weźmie udział w sumie blisko tysiąc osób z naszej diecezji w ramach 23 turnusów. Więcej informacji są dostępnych jest na stronie internetowej katowiceoaza.pl oraz profilu facebookowym. W czwartek 13 czerwca w kaplicy Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego modlono się uczestników wakacyjnych rekolekcji. katowice.gosc.pl