Parafia Rzymskokatolicka
świętego Stanisława,
biskupa i męczennika
w Żorach

Z przykrością zawiadamiamy, że w wieku 88 lat, w 62. roku kapłaństwa, zmarł śp. ks. Marek Manderla, emerytowany misjonarz w Brazylii i Gujanie Francuskiej.

Msza św. zgromadziła grono wiernych i prezbiterów. W swoim słowie bp Marek Szkudło przypomniał, że tego dnia w kościołach śpiewany jest jeden „z najważniejszych i najpiękniejszych” psalmów: „Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, /w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość. /Obmyj mnie zupełnie z mojej winy /i oczyść mnie z grzechu mojego.” Kaznodzieja przywołał także postać proroka Joela, który nawoływał lud do nawrócenia. – Spójrzcie, jaka to dramatyczna scena: cały lud, według wezwania proroka, ma się zebrać, wszyscy, ale to absolutnie wszyscy: od dzieci i niemowląt po starców, nawet ci, którzy są w trakcie weselnych obrzędów mają opuścić swoje komnaty, a kapłani, kapłani mają płakać. Zobaczcie, ile w tym wszystkim emocji, ile uczuć, ile dramatu, ile zaangażowania. Te uczucia, dramat i zaangażowanie przetrwały w Kościele do dzisiaj, bo przecież posypywanie głów popiołem jest takim właśnie gestem – dramatycznym, angażującym uczucia, jak płacz tamtych kapłanów z proroctwa Joela – mówił bp Szkudło. I podkreślił, że te emocje mają pomóc zrozumieć odbiorcy „z jak straszną rzeczywistością mamy do czynienia, gdy mowa jest o grzechu”. Bp Marek Szkudło przywołał adhortację „Reconciliatio et poenitentia” św. Jana Pawła II i intuicję Ojca Świętego, że grzech i nawrócenie stały się współcześnie pojęciami niewłaściwie rozumianymi. – To prawda, grzech stał się we współczesnych nam czasach słowem jakby zapomnianym, trochę wstydliwym, unikanym, pozbawionym wymiaru moralnego. O moralności zresztą dzisiaj też mówi się niechętnie, a już na pewno nie w kontekście Bożych przykazań. Tymczasem grzech istnieje, czyni człowieka nieszczęśliwym i chociaż człowiek usiłuje to nieszczęście przypisać różnym innym przyczynom, prawda jest właśnie taka: to grzech nas unieszczęśliwia – mówił kaznodzieja. Zwracając się do zebranych, zauważył, że „nawiązać przyjaźń z Bogiem to cel Wielkiego Postu”. – Rzeczywiście, pojednanie z Bogiem zakłada i obejmuje wyraźne i zdecydowane oderwanie się od grzechu, w który się popadło. Zakłada i obejmuje zatem czynienie pokuty w najpełniejszym tego słowa znaczeniu: żal, okazanie skruchy, przyjęcie postawy skruszonej, czyli wkroczenie na drogę powrotu do Ojca. Taka jest ogólna zasada, którą każdy winien zachować w konkretnej sytuacji, w jakiej się znajduje. Nauczanie o grzechu i o nawróceniu nie może bowiem dokonywać się tylko przy pomocy pojęć abstrakcyjnych. W konkretnej sytuacji człowieka grzesznego, w której bez uznania własnego grzechu nie ma nawrócenia, posługa jednania Kościoła w każdym przypadku pragnie doprowadzić do szczerej pokuty czyli do «poznania siebie», (...) do oderwania od zła, do ponownego nawiązania przyjaźni z Bogiem, do wewnętrznego uporządkowania – mówił. Bp Szkudło zachęcił także do pojednania z Bogiem w sakramencie pokuty i pojednania. – Nie bójcie się spowiedzi, nie obawiajcie konfesjonału i spowiedników. Nie wyrażajmy zgody na to, by osoby, które nie mają pojęcia o tym wielkim darze i kierują się nieuzasadnionymi uprzedzeniami wobec niego, decydowały kto i gdzie ma się spowiadać, by wyręczały rodziców w wychowywaniu do tego sakramentu własnych dzieci! Sakrament pokuty i pojednania jest wielkim darem, powtórzę. Dar odpuszczenia grzechów nie jest psychologicznym trikiem, tylko otwieraniem ludzkiej duszy na łaskę Bożą – zaznaczył. I poprosił o modlitwę za spowiedników. – Oni potrzebują wsparcia duchowego, a i duchowego wzrostu, którego Boża łaska udziela im również wówczas, gdy ich penitenci modlą się w ich intencji – mówił. W swoim słowie bp Marek Szkudło przypomniał, że jedną z zasad życia Kościoła jest odpowiedzialność za siebie nawzajem. – Również my – pasterze – za was. I również Wy – wierni świeccy – za nas. Pojednajmy się z Bogiem, ale i pojednajmy się między nami. I módlmy się za siebie nawzajem, aby ten okres Wielkiego Postu rzeczywiście przyniósł owoc. Żeby przyniósł owoc obfity – zaapelował. Marta Sudnik-Paluch / katowice.gosc.pl

Podpisane porozumienie stwarza możliwość organizowania bezpłatnych szkoleń pierwszej pomocy w parafiach. W szkoleniach będą mogły wziąć udział grupy 10-25 osób. Pracownicy Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego posiadają zaświadczenia zgodnie z wymaganiami tzw. Ustawy Kamilka. Porozumienie podpisali bp Marek Szkudło, administrator archidiecezji katowickiej, Łukasz Pach, dyrektor Wojewódzkiego Pogotowia Ratunkowego, Tomasz Jakubiec, przewodniczący Sejmiku Osób z Niepełnosprawnością Województwa Śląskiego i ks. Jarosław Ogrodniczak, dyrektor Wydziału Duszpasterskiego.

W poniedziałek 3 marca na Wydziale Teologicznym UŚ odbył się diecezjalny etap XXXV Olimpiady Teologii Katolickiej. Tematem Olimpiady Teologii Katolickiej były zagadnienia związane z odpustami i świętowaniem w Kościele katolickim. Zakres tematyczny był nieprzypadkowy, bo tegoroczna edycja konkursu odbywa się w trakcie Roku Jubileuszowego 2025. - W ten sposób dziękujemy także za dar jubileuszu i wyrażamy ogromną wdzięczność Kościołowi i Panu Bogu za dar miłosierdzia. W ramach tego dnia nawiedzimy też katedrę, by młodzież mogła zyskać odpust zupełny - mówił przed rozpoczęciem ks. Roman Buchta, dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Metropolitalnej. -  Olimpiada to poważna sprawa. Tu przyjeżdża najlepsza młodzież z katechetami, z którymi pracowali przez szereg miesięcy, zgłębiając dokumenty Kościoła. Trzeba powiedzieć wprost, że jest to owoc dobrze prowadzonego nauczania religii w szkole - przyznał ks. Buchta. W etapie szkolnym OTK 2025 wystartowało 248 uczniów z 35 szkół ponadpodstawowych naszej archidiecezji. W poniedziałek 3 marca do Katowic przyjechało 51 przedstawicieli z 34 placówek (...). Oficjalne i wyczekiwane przez olimpijczyków wyniki ogłosił ks. Robert Kaczmarek z Wydziału Katechetycznego Kurii Metropolitalnej, a nagrody i wyróżnienia wręczyli bp Marek Szkudło i ks. Roman Buchta. Na tegorocznym podium etapu diecezjalnego OTK 2025 stanęli: 1. Emilia Ruszczycka z I Liceum Ogólnokształcącego z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Powstańców Śląskich w Rybniku, 2. Agata Prajs z Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. ks. Emila Szramka w Katowicach, 3. Jakub Kotula z III Liceum Ogólnokształcącego im. Adama Mickiewicza w Katowicach. Zwycięska trójka będzie reprezentowała naszą archidiecezję w etapie ogólnopolskim OTK 2025, który odbędzie się w Sandomierzu od 27 do 29 marca. Tomasz Nocoń Więcej: katowice.gosc.pl

Wnętrze katowickiej archikatedry pw. Chrystusa Króla w Katowicach w sobotę 1 marca wypełnili przedstawiciele czterech kolejnych dekanatów. Przybyłych pielgrzymów przywitał gospodarz miejsca ks. Łukasz Gaweł, proboszcz parafii katedralnej. Przypominał, że ta świątynia jest matką wszystkich kościołów naszej archidiecezji. Przywołał także najważniejsze wydarzenia, które miały miejsce w kościele katedralnym od momentu jego poświęcenia w 1955 roku. Przypomniał także pielgrzymom, że katedra jest szczególnym miejscem kultu ks. Jana Machy - błogosławionego męczennika naszej archidiecezji. Zachęcił wiernych do szerzenia kultu ks. Machy i modlitwy przy jego relikwiach przechowywanych w katedrze. Następnie głos zabrał ks. Roman Buchta, dyrektor Wydziału Katechetycznego Kurii Metropolitalnej. W swoim wystąpieniu opowiedział pielgrzymom o znaczeniu Roku Jubileuszowego. Zaznaczył także, że rok 2025 jest wyjątkowy, bo łączy Rok Święty ogłoszony przez papieża Franciszka z obchodami 100-lecia kościoła lokalnego w Katowicach. Ks. Buchta przedstawił biblijne korzenie świętowania jubileuszy oraz ich historię w Kościele katolickim i mocno zachęcał wszystkich, aby w tym czasie korzystać z odpustów i innych przywilejów, jakie otrzymały kościoły jubileuszowe. Po prelekcji wierni przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówili Różaniec. Pielgrzymi modlili się w intencjach swoich parafii oraz o wybór nowego biskupa archidiecezji. W modlitwie różańcowej proszono także o zdrowie dla Ojca Świętego Franciszka. O godz. 12 rozpoczęła się Msza św. z udziałem duszpasterzy posługujących w parafiach dekanatów: Chorzów, Chorzów Batory, Kochłowice i Katowice-Załęże. Eucharystii przewodniczył abp Wiktor Skworc, emerytowany metropolita katowicki. - Przez Chrystusa w Duchu Świętym pragniemy dziękować Bogu za dzieło naszego stworzenia i  za dzieło naszego odkupienia. Chcemy dziękować za Kościół, który jest naszą matką - zachęcił zebranych na początku Mszy św. abp Wiktor. W homilii arcybiskup senior przypomniał, że poświęcenie katowickiej katedry Chrystusowi Królowi było zamysłem pierwszego biskupa Katowic Augusta Hlonda, który zainspirował się encykliką papieża Piusa XI "Quas Primas" z 1925 roku. - Właśnie motywy przedstawione w encyklice, że nadzieją na lepsze czasy jest „ów prąd wśród ludów ku Chrystusowi i Kościołowi Jego, w którym jedyne zbawienie”, podzielał pierwszy biskup katowicki, by po doświadczeniach I wojny światowej, powstań i plebiscytu „wrócić do obowiązków posłuszeństwa Chrystusowi Królowi”. Mamy nadzieję, że jubileusz zwyczajny roku 2025 jako czas miłosierdzia i przebaczenia zmobilizuje również nas do posłuszeństwa Chrystusowi Królowi. Potraktujmy to w kategoriach religijnego obowiązku - mówił arcybiskup. Abp Wiktor powiedział, że katedra była i pozostaje miejscem, w którym zawsze głoszona była Dobra Nowina. Przypomniał, że świątynia była także świadkiem ciężkich i bolesnych chwil w lokalnym społeczeństwie. - Kiedy 45 lat temu nasze społeczeństwo stanęło na progu humanitarnej katastrofy, katedra jak dobra matka rozdzielała dary, dzieliła się tym wszystkim, co przez Caritas ofiarowały Kościoły z Europy Zachodniej, a wśród darów tysiące ton mleka w proszku, odżywek dla niemowląt i lekarstw. To tu w stanie wojennym działali prawnicy, aby pomóc wyrzuconym z pracy odzyskiwać pracownicze prawa. To pod skrzydłami pasterzy tej diecezji działał biskupi komitet pomocy więźniom i internowanym oraz ich rodzinom. To tu - w kaplicy św. Barbary - powstał pierwszy pomnik Dziewięciu spod Wujka - przywoływał historyczne momenty arcybiskup senior. Tomasz Nocoń

27 lutego w krypcie katowickiej katedry Chrystusa Króla sprawowano Mszę św. o beatyfikację założyciela Ruchu Światło-Życie. W tym roku przypada 38 rocznica śmierci czcigodnego sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego . – Chcemy prosić o dar beatyfikacji, abyśmy wszyscy, aby Kościół w Polsce, aby nasza archidiecezja mogła cieszyć się jego wstawiennictwem. Modlimy się, żeby to jak najszybciej się dokonało – mówił, witając zebranych na Mszy św., ks. Karol Lubowiecki, moderator Ruchu Światło-Życie Archidiecezji Katowickiej. Eucharystii przewodniczył jej bp Marek Szkudło, administrator archidiecezji katowickiej. – 38 lat temu mieszkałem na Różyckiego 8 [obecnie to adres siedziby Fundacji Światło-Życie, wcześniej budynek także należał do oazy – przyp. red.]. Właśnie wtedy wieczorem odebrałem telefon z Calsbergu; odszedł do Pana ksiądz Franciszek Blachnicki. Wszyscy byli na kongregacji odpowiedzialnych w Częstochowie i dzwoniłem, żeby przekazać – wspominał. Homilię wygłosił bp Adam Wodarczyk, moderator generalny Ruchu Światło-Życie w latach 2007-2015 i postulator procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. W swoim słowie nawiązał do pierwszego czytania z Księgi Mądrości Syracha i przekonań o Bogu, które dla człowieka stają się pułapką. – Pierwsze mówi, że jesteśmy w stanie zbawić sami siebie. Mędrzec ostrzega więc możnych i potężnych, aby nie pokładali nadziei w swoich bogactwach, gdyż one „nie pomogą w dniu klęski” (Syr 5,8). Niezależnie od tego, jak wiele nagromadziliśmy bogactw i ile mamy przywilejów, talentów i umiejętności, wszyscy potrzebujemy Pana. Kiedy zaczynamy czuć się samowystarczalni, nasz upadek staje się nieunikniony. Tego doświadcza też czcigodny sługa Boży Ksiądz Franciszek Blachnicki. W pierwszym etapie swojego życia, kiedy w buńczuczny sposób twierdził, że Boga nie ma i uważał, że sobie ze swoim życiem w doskonale poradzi. Wystarczyło, że trafił do Auschwitz, później do celi śmierci, aby zobaczył, że te założenia były mylne. Na szczęście zyskał szansę przemiany – podkreślił bp Wodarczyk. Kaznodzieja przypomniał, że drugie przekonanie to zuchwała ufność w Boże miłosierdzie. – Jeśli zakładamy, że On przebaczy nam zawsze, nawet wtedy, gdy świadomie i dobrowolnie będziemy dalej grzeszyć, lekceważymy wielkość Jego ofiary. Zbyt lekko podchodzimy do głębi Jego cierpienia i nie doceniamy faktu, że Pan przelał za nas własną krew. Środkiem zaradczym na takie postawy jest rozważanie tego, co Bóg uczynił dla naszego zbawienia – powiedział bp Adam Wodarczyk. [...] Bp Adam Wodarczyk nawiązał także do Ewangelii. Zauważył, że obietnica Jezusa: „Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego, że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swej nagrody”, daje zebranym moralną pewność świętości ks. Franciszka Blachnickiego. – Podał nam znacznie więcej niż kubek wody. Podał nam do duchowej lektury księgę Pisma Świętego, o wydrukowanie której w milionie egzemplarzy tak bardzo zawalczył w Skandynawii u naszych braci protestantów. Ale pomagał też odkrywać piękno i bogactwo liturgii, życia duchowego. Patrząc na to jak tę Żywą Wodę Bóg udzielał przez niego wielu, możemy mieć niemalże pewność moralną, że on nie utracił swej nagrody – podkreślił postulator procesu beatyfikacyjnego.